 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ای دست پر عطوفت من، دست مهربان!
اکنون بیا و پلک مرا روی هم گذار،
دیگر بیا که لحظه ی آخر فرا رسید.
غیر از تو هیچ گاه
از هیچکس، امید عنایت نداشتم
غیر از تو مهربان
ای دست پر تشنج من، دست ناتوان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دست پر عطوفت من، دست مهربان!
اکنون بیا و پلک مرا روی هم گذار،
دیگر بیا که لحظه ی آخر فرا رسید.
غیر از تو هیچ گاه
از هیچکس، امید عنایت نداشتم
غیر از تو مهربان
ای دست پر تشنج من، دست ناتوان!