 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
من نشسته، در کنارِ توده ی خاکستری، اما تو گویی لال، گویی کر
«آتشی بودم زمانی»
گفت با من باز
خاکستر.
در بیابان، شب چه سرد است...آه!
( کامبیز صدیقی )
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نشسته، در کنارِ توده ی خاکستری، اما تو گویی لال، گویی کر
«آتشی بودم زمانی»
گفت با من باز
خاکستر.
در بیابان، شب چه سرد است...آه!
( کامبیز صدیقی )